SWING @ WESPELAAR

SWING @ WESPELAAR - 21/08/22

Op zondag breiden de laatste zes bands een einde aan de 34ste editie van Swing. De eer om vandaag te openen was weggelegd voor de Belgisch/Amerikaanse GHALIA VOLT & BAND. Voor Ghalia “Volt” Vauthier, het niet aflatende Brussels ketje, draaide het vanaf 2013 na een inlooptijd als busker bij het begin van haar muzikale carrière, vooral rond een aantal muzikale projecten als The Naphtalines, Voodoo Casino en -na haar verhuis naar Amerika waar ze Johnny Mastro en bassist Dean Zucchero tegen het lijf liep- Ghalia & Mama’s Boys. Ghalia Volt, nu vaker solo en soms met band, is ondertussen een pittige dame, die respect afdwingt. Met de Mama’s Boys nam Ghalia in 2017 ‘Let the Demons Out’ op en als solo artieste debuteerde ze in 2019 met ‘Mississippi Blend’. De opnames gebeurden in de Zebra Ranch in Coldwater (MS), eigendom van en beheerd door Cody en Luther Dickinson. Het album werd opgenomen met MS-topmuzikanten als Cedric Burnside, Watermelon Slim, Cody Dickinson en Lightnin’ Malcolm. ‘One Woman Band’ (2021), beslist niet de laatste van Ghalia “Volt” Vauthier, was door Covid een “noodgedwongen” volgende stap in haar solocarrière. Door haar talent en doorzettingsvermogen werkte Ghalia zich op als vaste waarde in blues steden zoals New Orleans, Memphis en Clarksdale. Het is zeker dat ze hier in Wespelaar uitkijkt om haar familie, vrienden en Belgische fans terug te zien.

De Franse zanger/gitarist Nico Duportal kennen de meesten van zijn bands His Rhythm Dudes en The Sparks, waarmee hij kwistig R&B uit de fifties in het roots, rockabilly en blues circuit rondstrooit. Bij de vorig jaar opgerichte LOWLAND BROTHERS tapt hij nu uit een andere “tonneau”. Zijn, noem het, country/soul-achtig brouwsel is een mix van country en blues met soul, folk, gospel & rock’n’roll. Eind december 2021 verscheen een titelloos debuut album van dit vijftal. Het is een sfeervol album, waarop vooral Nico’s prachtige stem opvalt met sfeervolle muziek, die iets onbeschrijfelijks met een mens doet. We konden er zeker van zijn, dat de Lowland Brothers de zondag in Wespelaar, nog mooier zouden maken. (video)

De jonge, in Cincinnati wonende BEN LEVIN is naast pianist en zanger ook de frontman van een all star blues band. Géén unicum, want in de blues wereld gingen legendarische pianisten als Professor Longhair, Pinetop Perkins, Otis Spann en Ray Charles hem al voor. Ben Levin heeft veel in petto om in hun voetsporen te treden, want of het nu jazzy blues, Chicago blues, boogiewoogie of funky New Orleans moet zijn, hij beheerst al deze stijlen. Ben begon piano te spelen toen hij acht jaar was en volgde als tiener lessen bij zijn mentor, de in Cincinnati wonende beroemde blues boogie pianist, Ricky Nye. Levin’s debuut ‘Ben’s Blues’ (2018) haalde twee Blues Music Awards en voor de opvolger ‘Before Me’ (2019) werkte hij in de studio samen met o.a. Muddy Waters’ ex-gitarist Bob Margolin (gitaar), Bob Corritore (harmonica) en Philip Paul (King Records’ drummer). Vorig jaar verscheen Ben Levin’s vierde album ‘Still Here’. Het werd zijn meest persoonlijke album omdat hij daarop zijn vader Aron eert, die Covid overwon. Ben treedt hier vandaag op met zijn triobezetting, met hem is de toekomst van de blues verzekerd.

Zonder een “big mama” is het plaatje van Swing niet volledig. Dit jaar vond Mr. K twee mama’s -meer bepaald TERRIE ODABI & TIA CARROLL- die in één band samen hun gewicht aan soulvolle blues in de schaal wierpen. De 59-jarige Terrie Odabi komt uit Oakland, California en behoort tot de top van de hedendaagse soul/blues zangeressen. Ze werd de laatste vier jaren tijdens de uitreiking van de BMA’s, steeds genomineerd als “Best Soul Blues Female Artist”. Ook de 64-jarige Tia Carroll draait al vele decennia mee in de Californische Bay Area-blues scene. Door de nominatie van haar meest recente album, ‘You Gotta Have It’ (2021) als “Best Soul Blues Album”, kreeg Odabi eindelijk internationale herkenning. Ik ben er zeker van, dat twee indrukwekkende stemmen vandaag nog lang zullen nagalmen in Wespelaar.

De blues artiest met de opvallende Afro haardos en de onafscheidelijke lap steelgitaar SELWYN BIRCHWOOD (video) werd in 1985 in Orlando (Florida) geboren. Over hem de volgende pré-Covid feiten, die in 2015 op festivals in de Lage Landen plaatsvonden: hij trad toen op in Wuustwezel op de (laatste!) Nacht van de Blues, in Herent tijdens het (Ge)Varenwinkel Blues & Roots Festival (waar hij en label collega Jarekus Singleton op het podium door de baas van Alligator Records “himself”, Bruce Iglauer aangekondigd werden) én, in Ospel tijdens Moulin Blues. Selwyn begon als 13-jarige gitaar te spelen na het horen van Jimi Hendrix. Door vaak naar Jimi’s muziek te luisteren, realiseerde hij dat blues een geweldige invloed op Hendrix heeft gehad. Een tweede belangrijke gebeurtenis was, toen hij op 19-jarige leeftijd blues legende Sonny Rhodes leerde kennen. Deze werd zijn mentor en van hem leerde hij de kneepjes van de lapsteel gitaar. In 2013 won Selwyn de IBC in Memphis en daarna ging het hard voor de jonge man. Platenbaas Bruce Iglauer zat die avond in de jury en gaf hem prompt een platencontract bij Alligator Records. Ondertussen bracht de in Tampa (Florida) wonende artiest al drie genomineerde albums uit bij dit label. Eindelijk geraakte Selwyn Birchwood tot in blues dorp Wespelaar.

De 34ste editie van SWING sluit af met een grote naam: Kevin Roosevelt Moore, aka KEB’ MO’. Moore is een blues muzikant die als Keb’ Mo’ al vijf Grammy Awards en 14 BMA’s won, singer-songwriter en multi-instrumentalist en daarnaast ook acteur, activist en mentor voor jonge muzikanten. Hij woont momenteel met zijn vrouw Robbie Brooks Moore en hun twee zonen (Kevin II & Carter), in Nashville, TN. Moore kreeg zijn bijnaam Keb’ Mo’ van zijn eerste drummer Quentin Dennard. Deze naam werd later door zijn platen label overgenomen. Moore startte zijn muzikale carrière in een calypso band als (steel) drummer en contrabassist. In de jaren ’70 en ’80 speelde hij in meerdere blues en back-up bands. Zijn eerste opnames dateren van aanvang jaren ’70, toen Moore (toen 21) ingehuurd was door een R&B-band, genaamd Zulu. Deze band begeleidde blues violist “Papa” John Henry Creach (1917-1994) en is te horen op drie van zijn albums. Moore schreef in 1975 samen met John Creach het gouden nummer, “Git Fiddler”. Het nummer is te vinden op het album ‘Red Octopus’ (1975) van Jefferson Starship, een band met ex-Jefferson Airplane muzikanten, waarin Creach ook speelde. Mo’s toegankelijke muziek is geworteld in de Delta blues en wordt gekenmerkt door zijn typische warme stem en aanstekelijk gitaarspel. In Wespelaar zal Mo’ zeker zijn nieuwe album ‘Good to Be…’ (2022) promoten. Keb’ Mo’ wil dat we ons met dit album, na de corona ellende, goed doen voelen. Straks weten we of dit nu het recept is, dat we na 2 jaar corona ellende nodig hebben!

ROOTSTIME OPINION: GHALIA VOLT, ze koos ook voor rood en deed met een uitstekende band, wat we van het ketje verwachtten. Met de LOWLAND BROTHERS verraste NICO DUPORTAL zowat iedereen. Daarna nam BEN LEVIN het van hem over. Deze twintiger overwon zichzelf vanachter de piano, Professor Longhair met flair achterna. Dit jaar op Swing niet één, maar twee “big mama’s” en dus dubbel genieten van de soul van TERRIE ODABA & TIA CARROLL. Na uren vliegen vanuit Florida, kon SELWYN BIRCHWOOD noch lachen. Hij liet met een niet aflatende glimlach, vooral zijn gitaar het werk doen. Meervoudig Grammy en BMA winnaar KEB’ MO’, tenslotte, was tijdens deze 34ste editie de artiest “buiten categorie”. Chapeau, respect…! Tenslotte mogen we ons verheugen met wat we tijdens de mojojamsessions in de tent aan de merchandise konden zien en horen. Met een 12-jarig supertalent als LUCA HOLKENBORG (zie video), is de toekomst van de blues in de Lage Landen verzekerd! 2023, SWING 35ste editie, om nu al naar uit te kijken!